วันอาทิตย์ที่ ๔ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๑

Goal! น่าจะดีกว่านี้เนอะ



ระดับความชอบ : ๖/๑๐

ผมรักฟุตบอลครับ
รักตั้งแต่จำความได้ มีความฝันมากมายเกี่ยวกับฟุตบอล
เคยตัดรูปดารานักเตะมาเก็บ
ตัดตราประจำสโมสรมาเก็บ
เคยท่องชื่อสนามในอังกฤษได้หมด แต่หลังๆ เปลี่ยนชื่อไปหลายสโมสร
ผมเลยชอบเล่นเกม FM (Football Manager) เพราะมันสนองฝันการเป็นผู้จัดการทีมให้กับทีมโปรดได้ดี
ผมเล่นฟุตบอลแบบใช้สมองครับ ไม่เคยเจ็บตัวเพราะฟุตบอล อยากได้เรอะ เตะให้เลย ไม่ต้องมาเสียบ
ผมจะชอบให้ลูกทำงาน ไม่เลี้ยงครับ ส่งแล้วหาที่ว่าง ส่งตามช่อง แทงทะลุกองหลัง ผ่านด่านเช็คล้ำหน้า สุดยอดของนักจ่ายแล้ว
เลี้ยงสุดเส้นแล้วโยนเข้ากลางประตู ท่ามาตรฐานนี้ก็ชอบมาก แต่เหนื่อยง่ะ
นักจ่ายอย่างผมมีปัญหากับการยิงประตูครับ ใจไม่นิ่งพอ มักยิงไม่เข้าเวลาคนอื่นส่งมาให้
ใจมันไม่เพชรฆาตพอครับ

สาธยายมายาว จะบอกว่าผมดูหนังเรื่องนี้แบบคาดหวัง ตามประสาคนรักฟุตบอลครับ
แล้วก็ผิดหวังครับ

ปกติหนังเกี่ยวกับกีฬามักกระชากใจได้เสมอ แต่เรื่องนี้ไม่
มันไม่มีจุดไคลแมกซ์ครับ

หนังกีฬาต้องมีช่วงฝึกซ้อมอย่างหนัก ช่วงนี้ต้องมีเพลงประกอบมันๆ เอาแบบผลที่จะได้มานี่ มันไม่ง่ายนะครับ
ซึ่งกีฬาเป็นอย่างนั้นจริงๆ

รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย คำนี้ใช้ได้เสมอกับกีฬา
เรื่องนี้ก็ไม่มี หรือเป็นกีฬาอาชีพ เลยไม่มี

ถามพี่นักดูหนัง บอกว่าภาคสองเป็นช่วงรุ่งเรือง และอบายมุขที่เข้ามารุมเร้า
คิดในใจว่าจะน่าดูเหรอ

ทำไมไม่อินเรื่องนี้ ผมเดาว่าผู้กำกับไม่ใช่คนรักฟุตบอลพันธุ์แท้
เคยไหมครับดูบอล แล้วน้ำตาร่วงตอนรับถ้วยน่ะครับ ต้องอินกันขนาดนี้ ส่วนใหญ่จะเล่น ๑๒๐ นาทีครับ นัดอย่างนี้ นวดน่องกันถ้วนทั่ว

ไม่รู้สิครับ ผมว่าน่าจะทำได้ดีกว่านี้นะ ถ้าตั้งใจ

ยังไงก็รักฟุตบอลครับ
จริงๆ ชอบกีฬาอื่นตามมามากมาย มีกีฬาเดียวที่ดูไม่เป็นคือ อเมริกันฟุตบอล
แต่ฟุตบอลเป็นหนึ่งเดียวเสมอมาครับ

ชาวดาวอังคารก็อย่างนี้แหละครับ ชอบกีฬา เพราะเป็นตัวแทนของการทำสงคราม แบบที่ชาวดาวอังคารมีพื้นฐานมา
สาวๆ ชาวดาวศุกร์ คงพอเข้าใจนะครับ
แต่อบายมุขอย่าไปยุ่งนะครับ
อบายมุข แปลว่า หนทางแห่งความฉิบหาย อย่าไปเลยนะครับทางนี้

ที่ดีที่สุดคือหมั่นออกกำลังกายเพื่อสุขภาพของเรา
มีความสุขทุกคนครับ