ผู้เขียน : 'ปราย พันแสง
สำนักพิมพ์ : ฟรีฟอร์ม
พิมพ์ครั้งที่ ๑ มีนาคม ๒๕๕๑
จำนวนหน้า : ๒๐๐ หน้า
ราคา : ๑๙๘ บาท
ระดับความชอบ : ๘.๕/๑๐
เจ้าของหนังสือ : คุณ MagicApple
เว้นวรรคจากงานเขียนของ 'ปราย พันแสง มาซักระยะหนึ่งแล้ว แต่ก็แวะเวียนไปที่ Blog ของเธอบ่อยๆ
กัลยาณมิตรทางการอ่านส่งเล่มนี้มาให้ สัมผัสแรกที่รู้สึกคือ หนังสือเล่มนี้น้ำหนักเบาดีจัง
เห็นชื่อเล่มนี้นึกถึงเล่ม เสน่หาห้าแต้ม ของ ดำรงค์ อารีย์กุล ขึ้นมา เคยอ่านกันไหม เป็นเรื่องสั้นของหนุ่มที่มีไพ่ในมือแค่ห้าแต้ม แต่จะสู้น่ะ พอนึกเนื้อเรื่องออกไหม สนุกดีครับเล่มนี้ เก่าหน่อย อ่านมานานแล้ว
เล่มคาเฟ่เสน่หานี้เป็นการรวมบทความ (Selectd Articles) จากมติชนสุดสัปดาห์ และจาก Blog ของเธอ
เพื่อนผมเคยบอกว่า บทความของคุณ'ปราย เป็นแนวประโลมโลก อ่านเล่มนี้ก็จะเห็นด้วย เป็นเรื่องรักๆ ใคร่ๆ เสียส่วนใหญ่
The Reader หนังสือที่ผู้เขียนชื่นชอบ มีปรากฏอยู่ในหลายบทความในเล่มนี้
เทียบเคียงกับของไทยต้องเรื่องสั้นชื่อ ผู้หญิงในห้องเลขที่ ๑๓ ของ 'รงค์ วงศ์สวรรค์ เรื่องนี้อยู่ในเล่มรวมเรื่องสั้น หอมดอกประดวน สองเรื่องนี้เป็นแนวผู้หญิงที่ผ่านโลกมามากคอยดูแลเด็กหนุ่มไม่ให้ออกนอกลู่นอกทาง
นอกจากนั้นมีหนังสือหลายเล่มที่กล่าวถึงในเล่มนี้ ที่น่าสนใจหามาอ่านต่อ คือ สนิมสร้อย ('รงค์ วงษ์สวรรค์) และ เรื่องรักสองสี (สุชา)
หนังที่กล่าวถึงในเรื่องนี้ เด่นๆ คือ A Beautiful Mind ที่คุณ'ปรายให้ข้อมูลละเอียดเลย เหมือนที่ผมเคยตีความไว้ว่า ภรรยาของจอห์น แนช ที่ชื่อ อลิเซีย นี่แหละที่มีใจงดงาม ่บทความนี้ก็ให้ข้อมูลเกี่ยวกับอลิเซียเพิ่มเติมอย่างน่าสนใจ บอกลักษณะอันงดงามของเธอ แถมบอกด้านมืด ที่หนังไม่ได้แสดงออกมาอีกด้วย
ทำให้ทราบว่า จอห์น แนช ยังมีชีวิตอยู่ด้วยวัย ๗๒ ปี และหายจากโรคทางจิตแล้ว
บทความนี้ยาวครับ ลงในมติชนสุดสัปดาห์ ๓ ตอนเลย
หนังเรื่องอื่นๆ ที่น่าสนใจเพื่อหามาดู คือ Samsara (งานพุทธอีโรติก)
บทความที่ชอบมากที่สุดในเล่มคือ อันเนื่องมาจากหมาป่าตัวล่าสุด บทความนี้ประโลมโลกน้อยที่สุดในเล่ม ยกเอาเรื่องหมาป่าที่เอามาเป็นสัญลักษณ์ของสัตว์อันตรายแต่สุดท้ายก็ฝึกจนเชื่อง และมีมิตรภาพกับมนุษย์ได้ หมาป่าเด่นๆ ก็คือในหนัง Dances with Wolves ที่คาดว่าจะเอามาดูในเร็ววัน หรือในหนังสือ เจ้าชายน้อย ก็มีหมาป่าและคำว่าเชื่องอยู่เหมือนกัน
บทความเรื่องสุดท้าย เรื่องการรอ ที่ให้มุมมองน่าสนใจ เธอบอกว่าอย่ารอใครเกิน ๓๐ นาที ในทางกลับกัน อย่าทำให้ใครรอเกิน ๓๐ นาทีเช่นกัน เพราะเวลาและศักดิ์ศรีของทุกคนมีค่าเท่ากัน วันก่อนอ่านบทความเจอว่า พี่จุ้ย ศุ บุญเลี้ยง ชอบไปสนามบินก่อนเวลา เพราะได้ทำอะไรหลายอย่าง บางครั้งก็พบคนที่ไม่เคยได้เจอ ครั้งหนึ่งพี่จุ้ยก็พบอาจารย์นิธิ เอียวศรีวงศ์
ที่อยู่เชียงใหม่ด้วยกัน แต่ไม่เจอกันเลย ก็คงเป็นตัวอย่างดีๆ ของการไปก่อนเวลานะครับ สำหรับผมหนังสือซักเล่ม Pocket PC ก็เพียงพอสำหรับการรอคอย แต่ต้องไม่เกินเวลานัด ๓๐ นาทีนะครับ ฝึกกันไว้นะครับ จะได้มีนัดคนไทยแบบใหม่เสียที
อีกบทความที่น่าสนใจคือ กฎแห่งความสุข ๔ ข้อ ของ อัลแบร์ กามูร์ ที่น่าสนใจ เลยเอาไปเขียนให้อ่านอีก Blog หนึ่ง
โดยรวมก็ชอบนะเล่มนี้ เพราะไม่ค่อยชอบอ่านบทความในหน้าจอคอมพิวเตอร์เท่าไหร่ อ่านเป็นหนังสือดีกว่า ลีลาการเขียนของผู้เขียนคงเส้นคงวา น่าสนใจ ทำการบ้านมาดีอีกต่างหาก ได้อะไรน่าสนใจหลายอย่างจากการอ่านเล่มนี้
ท้ายเล่มอ่านรายชื่อผลงานของคุณ'ปราย อ่านของเธอไปได้ครึ่งหนึ่งเหมือนกันนะ ที่โดนที่สุดคงเป็น จดหมายรัก รองลงมาก็คือ เรื่องรักใคร่ ส่วน สวยสดและงดงาม ตามมาติดๆ ครับ
ลองหาอ่านกันดูครับ
จะมีข้อตินิดเดียวสำหรับเล่มนี้ คือ คำนิยมเป็นคำที่ไม่ใช่ของเล่มนี้ เป็นคำที่ลงทุกเล่มเลย โดยส่วนตัวไม่ชอบ น่าจะนิยมกันแบบเล่มต่อเล่มจะดีกว่านะ เพราะผมก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบอ่านคำนิยม เสียความรู้สึกนิดๆ ที่อ่านคำนิยมคำเดิม ที่ไม่เกี่ยวกับหนังสือเล่มนั้นๆ เลย
ขอบคุณคุณเปิ้ล สำหรับหนังสือดีๆ ที่ส่งมาให้อ่านสม่ำเสมอ ขอบคุณจริงๆ ครับ
ปล.หลังอ่านเล่มนี้ ไปที่ชั้นหนังสือ เอานิตยสารไรเตอร์ (เป็นนิตยสารสุดรักที่เก็บอย่างดีเลยครับ) เมื่อปี ๒๕๔๑ ปก'รงค์ วงษ์สวรรค์ ศิลปินแห่งชาติ ปี ๒๕๓๘ มาอ่าน ผลงานท่านเยอะเชียว วาทะโดนๆ "การบำเรอผู้อ่่านคือเป้าหมายสูงสุดในการทำงาน"
นักเขียนอย่างท่านคบคนทุกชนชั้น ตั้งแต่นายกรัฐมนตรี ถึง โสเภณี งานที่ออกมาจึงกว้างขวาง
ปี ๒๕๔๑ ท่านเพิ่งไปอยู่อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ ผลงานจากบ้านหลังนี้คงมีมาบ้างแล้ว
หนังเรื่องนี้ได้ดูตัวอย่างเมื่อครั้งไปดูตำนานสมเด็จพระนเรศวร ภาคสอง เห็นแล้วก็เข้าคิวรอในรายการของหนังที่จะดูเลย
ไม่ได้ดูในโรงภาพยนตร์ครับเรื่องนี้
แต่ก็ได้ดูจาก DVD
ตอนแรกพอรู้คร่าวๆ ว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับหุ้น
และพระเอกวิลล์ สมิธ เป็นผู้อำนวยการสร้าง และคนที่แสดงเป็นลูกก็ลูกเขาเอง หนังในครอบครัวอีกแล้ว ก่อนหน้านี้คือ Life is beautiful ที่ผู้กำกับที่เอาลูกเมียมาเล่นกันเลย
เมื่อได้ดู ไม่ผิดหวังครับ เศร้าไปนิด แต่ก็ได้กำลังใจดีครับ
เรื่องนี้มาจากชีวิตจริงด้วย กว่าเขาจะได้ตำแหน่งที่เขาต้องการ ต้องอดทนเป็นอย่างมาก โดยมีลูกน้อยเป็นกำลังใจ มีหลายคำเด็ดๆ จากปากลูก เช่น
พ่อถาม Why are you smart?
ลูกชายตอบ Because you are smart.
หัวเราะในความน่ารักครับ
ฉากนอนถ้ำของพ่อลูก สุดซึ้งครับ ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆ
น้ำตาพ่อที่ร่วงนี่ สุดยอดครับ
วิลล์ สมิธ แสดงยอดมากครับฉากนี้
เพื่อลูกพ่อทำได้หลายฉากครับ เช่น แย่งห้องพักตอนเย็น หรือ ฉากขายเลือด หัวใจพ่อล้วนๆ ครับ
หลายฉากก็แสดงถึงความอดทนของลูกนะครับ
อย่างหนึ่งที่น่าชื่นชม คือความไม่ยอมแพ้ของผู้พ่อ ยังนึกไม่ออกเลยหากเราเจอมรสุมชีวิตขนาดนี้ จะต้านทานกันได้หรือเปล่า
ผมว่าลูก เป็นหนึ่งอย่างที่ทำให้ฮึดสู้ได้ขนาดนี้ อารมณ์นี้เหมือนในเรื่อง Life is beautiful
เลยครับ
อีกคุณลักษณะของคุณพ่อ คือใจดีครับ ห้าดอลลาร์ที่ให้ท่านประธานไป ทั้งๆ ที่เงินจะหมดกระเป๋าอยู่แล้ว แล้วผลจากความใจดี (แบบไม่เต็มใจ) ครั้งนั้น ก็ส่งผลกลับอย่างทันควัน
ไม่ค่อยได้ดูวิลล์ สมิธ เล่น แต่เรื่องนี้ถือว่าเล่นดีครับ ลูกเขาก็เล่นดีนะครับ
หนังรันทดดี แต่ไม่มาก แถมจบให้กำลังใจดี อิงเรื่องจริงอีกต่างหาก แสดงว่ามีคนเคยผ่านเรื่องแบบนี้มาแล้ว
ชีวิตมีไว้สู้ครับ หาสิ่งยึดเหนี่ยว แล้วสู้ในทางที่ถูกที่ควร เต็มที่เลยครับ
มีคำที่ผมชอบอยู่คำหนึ่ง จาก ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา คือ หากสิ่งที่จะรับรู้ หรือ จะทำ ดีต่อผู้อื่น ดีต่อตนเอง (หลังๆ ผมเพิ่มอีกข้อว่า) ดีต่อโลก ทำได้เลยครับ
ปกติจะได้ดูหนังถูกใจตั้งแต่ต้นปีทุกที เพราะมักจะมีคนจัดอันดับหนังถูกใจกันไว้
เรื่องนี้เป็นหนังเรื่องเดียวที่ คุณแพนด้ามหาภัย เลือกมาในปี ๒๕๕๐ แถมรายละเอียดของเรื่องนี้ที่เธอพูดถึงยิ่งน่าสนใจ แต่ตอนนี้เข้าดู Blog นี้ของเธอไม่ได้ จำได้ว่าเธอบอกว่าผู้กำกับเรื่องนี้เคยกำกับเรื่อง เถียนมีมี่ ๓๖๕๐ วัน...รักเธอคนเดียว ที่เธอชื่นชอบ วันก่อนดูในทีวี ก็ซึ้งดีนะ
เรื่องนี้สิดูแล้วได้อะไรเยอะ ข้อคิดดีๆ ในการดำรงชีวิต เช่น มิตรภาพต้องเหนือสิ่งอื่นใด, คนเราต้องมีสัจจะ ไม่เช่นนั้นก็จะเป็นอย่างผู้พี่, ความแตกต่างระหว่างชาวเมืองกับชาวบ้าน ทัั้งในเรื่องแนวคิดและความเป็นอยู่
หนังเรื่องนี้ไม่ได้ตัดสินว่าใครผิด ใครถูก แค่เล่าไปเรื่อยๆ ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตอนแรกดูนึกว่าเป็นพี่น้องสามคนเหมือนหนังจีนเรื่องอื่นๆ แต่เรื่องอื่นพี่น้องจะรักกันดี ไม่ว่าจะเป็น สามก๊ก หรือ แปดเทพอสูรมังกรฟ้า ที่เคยได้ดู แต่เรื่องนี้แตกต่าง ทำไมถึงแตกต่างผมว่าเพราะกิเลสเป็นหลักครับ ดูเรื่องนี้เห็นตัวกิเลสชัดเจนมากเลย ทำให้ดีกรีความชอบเรื่องนี้สูงขึ้นเรื่อยๆ ตลอดการชม
เรื่องดาราหายห่วงครับ สามพี่น้องเป็นยอดดาราแห่งยุค
ฉากต่างๆ อลังการ สมจริง มีฉากการต่อสู้ เลือดโชก แต่ไม่ดูโหด เพราะเป็นไปตามเนื้อเรื่อง ดีเสียอีกจะได้เห็นว่าสงครามโหดร้ายขนาดไหน
ชอบฉากสามพี่น้องกลับไปบอกคนเฝ้ารอที่บ้านนอก ว่าคนที่เขารักไม่อยู่แล้ว สะเทือนใจมาก ได้แต่หวังว่าโลกนี้จะไร้สงคราม เอ้าเปิดเพลง Imagine คลอหน่อย
ย้อนคิดถึงหนังจีนที่ดูก่อนหน้านี้ มี
Crouching Tiger Hidden Dragon เรื่องนี้ชอบมาก มีปรัชญาแฝงอยู่
Hero เรื่องนี้ชอบ ฉากสวย เนื้อเรื่องดี
บ้านมีดบิน เรื่องนี้เฉยๆ
เจ็ดกระบี่เทวดา เรื่องนี้ไม่ชอบ
หากจัดเรื่องนี้ คงชอบมากสุดเลย แซงเรื่องก่อนๆ เลย ธาตุแท้คนมันแสดงออกมาชัด ถึงใจครับ
สรุปว่าถูกใจ ชอบมาก
เชียร์ให้คนอื่นดูไปทั่วเลยครับ
ดูแล้วจะเห็นธาตุแท้ของคนชัดเจน แล้วเลือกกันเอาเองนะครับ ว่าจะเป็นคนแบบไหน
เพื่อนเราชอบ เลยลงให้อ่าน เรื่องนี้
หนังจีนเรื่องนี้เป็นเรื่องที่อยู่ใน Waiting List มานาน เป็นเรื่องที่หลายคนแนะนำ เมื่อได้สัมผัสก็ไม่ผิดหวัง เนื้อเรื่องดูไม่หวือหวา เป็นเรื่องที่ผู้เป็นพ่อเสียชีวิตในตัวเมือง จากการเดินทางไปเรี่ยไรเงินมาทำโรงเรียนใหม่ในหมู่บ้านชนบท แล้วเจอพายุหิมะ ผู้เป็นแม่ต้องการให้แบกศพเดินเท้ากลับมาเพื่อให้ผู้ตายได้จำเส้นทางกลับบ้าน ซึ่งเส้นทางนี้เป็นทุกอย่างของสามีภรรยาคู่นี้ อีกทั้งการแบกศพกลับบ้านก็เป็นประเพณีที่ทำมาช้านาน
ปัญหาคือ หนุ่มสาวที่เป็นลูกศิษย์ครูทิ้งหมู่บ้านไปทำงานในเมืองกันหมดแล้ว ไม่มีคนจะแบก ก็เลยจะใช้รถขนแทน ผู้เป็นแม่ไม่ยอม จึงเกิดการแบกศพโดยเบื้องต้นจะจ้างคนจากหมู่บ้านอื่น การเดินทางกลับในครั้งนี้จะต้องฝ่าพายุหิมะซึ่งทุลักทุเลทีเดียว
สุดท้ายลูกศิษย์ของครูก็มาช่วยกันแบกร่วมร้อยคน คนที่รับจ้างก็ไม่เอาเงิน ฉากนี้ดีจริงๆ เห็นคนผลัดกันแบกศพผู้มีพระคุณที่สอนหนังสือมาร่วม ๔๐ ปี เห็นลูกประคองแม่เดินเท้า เพื่อเป็นการเคียงข้างคนรักครั้งสุดท้าย โดยส่วนตัวชอบฉากนี้ที่สุดเลย
ปิดท้ายเป็นเรื่องที่ลูกชายก็ต้องกลับเมือง แต่เขาก็สอนหนังสือเด็กๆ เพื่อแม่ก่อนไป เสียงของลูกในการสอนเหมือนพ่อมาก ทำให้ชาวบ้านทุกคนรวมทั้งแม่รีบวิ่งมาดู หนังจบตรงนี้ ได้แต่หวังว่าลูกชายจะกลับตัวมาเป็นครูแทนพ่อ น่าจะดีสำหรับผู้เป็นแม่ แต่ชีวิตจริงคงไม่เป็นเช่นนั้น
ผมว่าสังคมจีนในเรื่องไม่ต่างจากเมืองไทย คนหนุ่มสาวทิ้งบ้านเกิดไปทำงานกันหมด ซึ่งก็เป็นเรื่องน่าเศร้า อีกเรื่องที่ได้จากเรื่องนี้คือ คนทำดีมาตลอดชีวิต จะได้รับผลดีกลับมาแน่นอน ทำดีไม่ต้องเดี๋ยวครับ
ผู้กำกับ : เรียว กิตติกร พงศ์สุวรรณ
นำแสดง : สุรัตนาวี, ธีรดนัย, บริวัตร, วงศ์วรุฒน์, ปริญญา, เคนทร์สมุทร์
ความยาว : ๑๑๕ นาที
ระดับความชอบ : ๘.๕/๑๐
เพิ่งไปบ้านเพื่อนสมัยเรียนมัธยมมาครับ
เพื่อนผมคนนี้ชอบดูหนังแนวๆ
วันนั้นเลยได้หนังกลับบ้านมา ๒๐ เรื่อง
รวมถึงเรื่องนี้
เพื่อนผมบอกสรรพคุณว่า เป็นหนังดีที่สุดของเรียว กิตติกร ยิ่งน่าสนใจล่ะสิ ก็เคยประทับใจกับ เมล์นรก หมวยยกล้อ มาแล้ว เล่นบอกว่าดีกว่า อืม น่าสนใจ
จริงๆ ตอนออกมาใหม่ๆ คนก็ชมกันเยอะ แต่ยังไม่ได้ดู
เลยเริ่ม ๒๐ เรื่องที่ยืมมาด้วยหนังไทยก่อนเลย
ไม่ผิดหวังครับ ดีสมราคาเลย
ตีแผ่ชีวิตวัยรุ่นในปัจจุบันได้ดีครับ
ปัญหาพนันบอล ช่องทางการใช้เงินต่างๆ ของตัวละครล้วนแตกต่างกัน
เมื่อมีเงินออก ก็ต้องหาเงินเข้า ทีนี้ก็ต้องเสี่ยงกันหน่อย แล้วเรื่องราวก็เริ่มจากตรงนี้
มีหลายฉากที่บอกแนวคิดของวัยรุ่น ที่ชัดๆ คือฉากเดินคุยกันของ อ๊อตโต้ และ เจ ที่ใช้มุก แต่ในใจคิดว่า ของซูโม่สำอางมาใช้ แต่ความคิดที่สื่อออกมาทำให้รู้ว่าเด็กเดี๋ยวนี้คิดกันได้น่ากลัวดีจัง คิดกันถึงขนาดนี้หนอเยาวชนในสังคมเรา แต่นี่คือสถานการณ์จริงของสังคมปัจจุบันครับ ต้องรู้และเตรียมรับมือให้ทัน
ดูเรื่องนี้ตามประสาคนบ้าบอล ชอบครับ
บอกบรรยากาศการดูบอลชัดเจนดี
ครั้งที่แล้วดูเรื่อง Goal! แล้วมันไม่ได้อารมณ์ฟุตบอล แต่เรื่องนี้ทำได้ถึงดี สงสัยผู้กำกับชอบดูบอล เลยรู้ว่าอารมณ์โห่บอลตอนดึกนี่ มันขนาดไหน
แต่สุดท้ายอบายมุขก็ให้ผลลัพธ์แบบเดิม ไม่เคยเปลี่ยนแปลงครับ
หนังตอกย้ำให้เห็นกันชัดเจน ทำได้ดีครับประเด็นนี้
ดูแล้วจะกลัวการพนันมากขึ้น เพราะจบไม่ดีซักคน
สรุปว่าเป็นหนังไทยที่น่าดูอีกเรื่อง สงสัยต้องติดตามผู้กำกับคนนี้ไปเรื่อยๆ เสียแล้ว
เห็นว่ากำกับเรื่อง ดรีมทีม เขาก็ว่าดีกันนะ
ตามให้กำลังใจกันต่อไปครับ สำหรับหนังไทย
เล่มที่ ๓ แล้วสำหรับโครงการ LIF ผมเพิ่งสังเกตนะว่าส่วนใหญ่ในโครงการเป็นผู้หญิง และเท่าที่ดูใน Bloggang ก็จะเป็นผู้หญิงเสียส่วนใหญ่ หรือผู้หญิงชอบการขีดเขียนมากกว่าผู้ชาย
มาว่ากันเล่มนี้สรรพคุณมากมายเหลือเกิน เจ้าของหนังสือคือ คุณสาวไกด์ใจซื่อ จัดให้เป็นเล่มโปรดในปี ๒๕๔๙ ของเขาเลยทีเดียว คนที่อ่านต่อมาคือ คุณยาคูลท์ ก็ชื่นชมเล่มนี้เช่นกัน ทั้งสองคนฝากลายมือไว้ในกระดาษ สอดไว้ในเล่มด้วย ใครยืมต่อเล่มนี้จะเห็นลายมือผมอีกคน เพิ่มความน่าสนใจในการยืมขึ้นบ้างไหม (ฮา)
จริงๆ แล้วผมรู้จักหนังสือเล่มนี้ครั้งแรกจากการแนะนำของ คุณเอื้อ อัญชลี ในหนังสือสามก๊กฉบับคนกันเอง ในบทความชื่อ ชามใบเดียวไร้เสียง ชามสองใบเสียงดังติงตัง ซึ่งคำนี้สะท้อนแนวการทำงานของคุณฟ้า พูลวรลักษณ์ คุณเอื้อฯ บอกไว้ว่า "คุณฟ้ามีกระบวนการที่น่าสนุก เพราะเขาจะมีสภา ๘ คนคอยอ่านงานของเขาและให้คำวิจารณ์อย่างตรงไปตรงมา ทำให้หนึ่งความคิดของเขาได้ปะทะกับอีก ๘ ความคิด
คุณฟ้ามีสภาตั้ง ๘ คน เป็นปัญญาชน ๔ คน และเป็นชาวบ้าน ๔ คน เหมือนมีชามตั้ง ๘ ใบ เสียงดังเคร้งคร้างสนุกไปเลย"และท้ายสุด คุณเอื้อฯ ก็เป็นชามใบหนึ่งในสภาของคุณฟ้าด้วย ทำให้เห็นความงดงามของการแข่งขันต่อสู้ เธอบอกว่า หากไม่มีการแข่งขัน จะไม่มีการเรียนรู้ ไม่มีการพัฒนาตัวเอง และไม่สร้างสิ่งใหม่
การเข้าร่วมสภานี้พบว่าเป็นบรรยากาศของการสร้างสรรค์ที่สนุกสนาน อ่านแล้วอิจฉา คุณเอื้อฯ ตะหงิดตะหงิด
ผมจัดเรื่องสั้นในเล่มนี้เป็นเรื่องสั้นขนาดยาว คนเขียนลักษณะนี้ที่จำได้คือ กนกพงศ์ สงสมพันธ์ ผู้ล่วงลับ แต่เล่มนี้ไม่เครียดเท่า ดำเนินเรื่องเรื่อยๆ ภาษาง่ายๆ ค่อยๆ กินใจ อ่านแล้ววางไม่ลงเลยทีเดียว
เรื่องที่ชอบมากคือ แพรว ซึ่งอ่านง่ายที่สุด, ส่วน นางฟ้า จบแบบหนังฝรั่งเลย, สู้เขาสิ อ้อ ก็แสดงความงดงามของการแข่งขัน, เพื่อนของนิพัทธ์ ทำให้นึกถึงชีวิตสงบในบั้นปลายชีวิต และท้ายสุดมีคำคมจากเรื่อง เด็กชายปกรณ์กับเด็กหญิงปกรณ์
"ใครคนหนึ่งบอกว่า กิเลนเป็นสัตว์หายากในโลก มันจึงสามารถเดินเข้ามาในตลาด โดยไม่มีใครสังเกตเห็น
ดวงตามนุษย์คุ้นเคยกับสิ่งที่เคยเห็น เมื่อเจอสิ่งที่ไม่เคยเห็น สิ่งนั้นก็จะกลายเป็นสิ่งล่องหน" หวังว่าเราคงไม่ถูกมองว่าเป็นสิ่งล่องหนหรอกนะ
อีกสองเรื่องไม่โดนใจมาก แต่ก็อ่านสนุกทีเดียว
ในประวัติของ คุณฟ้า พูลวรลักษณ์ พูดถึงสำนักแคนโต้ที่เขาเป็นเจ้าของ คุณยาคูลท์บอกไว้ว่าแคนโต้ เป็นบทกวีชนิดหนึ่ง ใครมีรายละเอียดเพิ่มอีก ช่วยบอกที
สรุปว่าหากคุณเป็นนักอ่าน ต้องอ่านเล่มนี้ รับรองไม่ผิดหวังครับ
ปล.อยากรู้ว่า LIF คืออะไร ลงกดไปที่ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=amp-atom&group=9
ผู้กำกับ : Barry Levinson
นำแสดง : Robin Williams
ความยาว : ๑๑๕ นาที
ระดับความชอบ : ๘/๑๐
ซื้อหนังเรื่องนี้มาเพราะพระเอก ครูคีตติ้งในเรื่อง Dead Poets Society ที่ติดตรึงตาเราเสมอ ถือเป็นหนังในดวงใจตลอดกาล จำได้ว่าตอนปีสอง วิชาภาษาอังกฤษ เขาให้หัดพูดและพูดเรื่องหนังที่เราโปรดปราน บอกไปว่าชอบหนังเรื่องนี้ เพราะครอบครัวของผมเป็นครอบครัวคุณครูครับ พ่อแม่ พี่ป้านัาอา ครูหมดเลย เลยชอบหนังครูเรื่องนี้
ตอนนั้นบอกไปว่าดูไป ๕ รอบ อาจารย์ทำหน้างงๆ แบบไม่เขื่อหู
หนังเรื่องนี้ซื้อให้พ่อแม่ด้วยแหละ
ตอนนี้เห็นว่าออกมาเป็นหนังสือแล้ว สำหรับหนังสือเรื่อง Dead Poets Society ลองหาอ่านกันดูครับ
ที่พูดเพราะหนังของ Robin Williams ทุกเรื่อง หากไม่ติดอะไร ดูครับ ก็เป็นสาวกครูคีตติ้งแล้วนี้ Oh! captain, my captain.
เรื่องนี้ก็ทำนองเดียวกัน คว้ามาเป็นเจ้าของแบบไม่ได้คิดครับ
มาอ่านปก เป็นหนังใหญ่พอสมควร ผู้กำกับก็ไม่ธรรมดาครับ กำกับ
Rain man หนังออสการ์ด้วย
หนังยาวเชียว แอบง่วงบางช่วง บทสนทนาเยอะครับ อ่านกันเหนื่อยเลย
ถามว่าชอบไหม ไม่ค่อยมากครับ แต่ก็สนุกดี ดาราทุกคนแสดงดี ฉากสมจริงดี
ฉากที่ชอบ เป็นฉากที่ตัวเอกมักถามคนอื่นว่าเลือกเขาไหม เช่น ถามนางเอก ก็ได้คำตอบว่าไม่เลือกเขา เป็นการตรวจสอบความจริงอย่างหนึ่ง
ข้อคิดที่ได้คือ ให้เรารู้ตัวว่าเป็นอะไร แล้วทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด
เหมือนตัวเอกที่รู้ตัวเองว่าเป็นดาวตลก และทำได้ดีมาก แม้มีโอกาสเป็นใหญ่ถึงประธานาธิบดีสหรัฐฯ ก็ไม่ใช่ตัวตนของเขาครับ
สุดท้ายเมื่อรู้ตัวเอง ทำตรงจุดที่เด่น ก็จะเป็น Man of the year ได้ครับ
เราทุกคนก็เป็นได้นะ หากรู้จักตัวเอง
ปีนี้ตั้งเป้าหมายเป็น Man of the year กันบ้างดีไหมครับ
ผลงานการ์ตูนค่าย Dreamwork และ Aardman
ผู้สร้าง Shrek
ระดับความชอบ ๗.๕/๑๐
ตื่นเช้าวันอาทิตย์ ลูกสาวคนโตวัยแปดขวบนั่งเลือกหนัง เห็นเอาเรื่องนี้จะดู ก็เลยขอแจม เพราะยังไม่ได้ดู
เป็นเรื่องของหนูในเมือง ที่โดนเลี้ยงเป็นสัตว์เลี้ยง ช่วงบอลโลกในอังกฤษ เจ้าของบ้านไปเที่ยวกัน เห็นว่าจะไปดูบอลรอบชิงระหว่างอังกฤษกับเยอรมัน ดังนั้นหนูที่อยู่บ้านก็ร่าเริงเป็นธรรมดา
แต่ก็อยู่คนเดียวนะครับ กับตุ๊กตา
จนโดนบุกรุกจากหนูท่อ แล้วโดน Flush Away จากชักโครก
จึงเจอโลกใหม่ของหนู ที่มีความสัมพันธ์กันดี ทั้งครอบครัวหนู คนรู้จักกัน ไม่โดดเดี่ยว
แต่ก็มีตัวร้ายจ้องทำลายชุมชนหนู
โดยจะใช้ช่วงพักครึ่งฟุตบอล ที่คนดาหน้าเข้าห้องน้ำ น้ำจะเยอะและทำลายชุมชนหนูท่อไปเอง
นางเอกขาลุยและพระเอกแบบจับพลัดจับผลูจึงต้องหาทางป้องกันชุมชนไว้ให้ได้
ก็ดูสนุกดี พอดูได้ แง่คิดก็มีเรื่องครอบครัวที่ต้องรักษาไว้ หากใครมีพร้อม ถือว่าโชคดีครับ
ค่ายนี้ทำหนังการ์ตูนออกมาเยอะเหมือนกันนะ แต่ก็ต้องคอยเลือก เพราะหลายเรื่องเนื้อหาออกจะผู้ใหญ่
ที่ดูก่อนหน้านี้คือ Bee Movie ที่ชอบมากกว่าเรื่องนี้ครับ
ได้ศัพท์ใหม่ Slug = ทาก ครับ เป็นตัวร้องเพลงหลักของเรื่องเลยครับ
ดูจบมักจะถามลูก ได้อะไรบ้าง นี่เอาแนวคุณพ่อหมอพรทิพย์มาใช้ แต่มักไม่ค่อยได้คำตอบดีๆ เท่าไหร่ แต่ต้องหมั่นถามกันไปนะ คนเป็นพ่อแม่ต้องอดทน จริงไหมครับ
อ้อ อย่าลืมหาหนังดีๆ เหมาะกับลูก สะสมไว้ที่บ้าน เวลาเขาเกิดอยากดู จะได้มีหนังดีๆ ดูครับ เรื่องนี้ก็พอไหว
อีกค่ายที่ชอบซื้อเก็บไว้คือ Ghibli Studio ครับ ชอบ รูปสวย เพลงเพราะ เหมาะกับเด็กดี แต่ต้องเลือกนะครับ เพราะพักหลังเห็นทำหนังวัยรุ่นหลายเรื่อง แต่รูปสวย เพลงเพราะ นี่ของตายของค่ายนี้ครับ
มีความสุขกับการดูหนังกับลูกนะครับ
ระดับความชอบ : ๖/๑๐
ผมรักฟุตบอลครับ
รักตั้งแต่จำความได้ มีความฝันมากมายเกี่ยวกับฟุตบอล
เคยตัดรูปดารานักเตะมาเก็บ
ตัดตราประจำสโมสรมาเก็บ
เคยท่องชื่อสนามในอังกฤษได้หมด แต่หลังๆ เปลี่ยนชื่อไปหลายสโมสร
ผมเลยชอบเล่นเกม FM (Football Manager) เพราะมันสนองฝันการเป็นผู้จัดการทีมให้กับทีมโปรดได้ดี
ผมเล่นฟุตบอลแบบใช้สมองครับ ไม่เคยเจ็บตัวเพราะฟุตบอล อยากได้เรอะ เตะให้เลย ไม่ต้องมาเสียบ
ผมจะชอบให้ลูกทำงาน ไม่เลี้ยงครับ ส่งแล้วหาที่ว่าง ส่งตามช่อง แทงทะลุกองหลัง ผ่านด่านเช็คล้ำหน้า สุดยอดของนักจ่ายแล้ว
เลี้ยงสุดเส้นแล้วโยนเข้ากลางประตู ท่ามาตรฐานนี้ก็ชอบมาก แต่เหนื่อยง่ะ
นักจ่ายอย่างผมมีปัญหากับการยิงประตูครับ ใจไม่นิ่งพอ มักยิงไม่เข้าเวลาคนอื่นส่งมาให้
ใจมันไม่เพชรฆาตพอครับ
สาธยายมายาว จะบอกว่าผมดูหนังเรื่องนี้แบบคาดหวัง ตามประสาคนรักฟุตบอลครับ
แล้วก็ผิดหวังครับ
ปกติหนังเกี่ยวกับกีฬามักกระชากใจได้เสมอ แต่เรื่องนี้ไม่
มันไม่มีจุดไคลแมกซ์ครับ
หนังกีฬาต้องมีช่วงฝึกซ้อมอย่างหนัก ช่วงนี้ต้องมีเพลงประกอบมันๆ เอาแบบผลที่จะได้มานี่ มันไม่ง่ายนะครับ
ซึ่งกีฬาเป็นอย่างนั้นจริงๆ
รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย คำนี้ใช้ได้เสมอกับกีฬา
เรื่องนี้ก็ไม่มี หรือเป็นกีฬาอาชีพ เลยไม่มี
ถามพี่นักดูหนัง บอกว่าภาคสองเป็นช่วงรุ่งเรือง และอบายมุขที่เข้ามารุมเร้า
คิดในใจว่าจะน่าดูเหรอ
ทำไมไม่อินเรื่องนี้ ผมเดาว่าผู้กำกับไม่ใช่คนรักฟุตบอลพันธุ์แท้
เคยไหมครับดูบอล แล้วน้ำตาร่วงตอนรับถ้วยน่ะครับ ต้องอินกันขนาดนี้ ส่วนใหญ่จะเล่น ๑๒๐ นาทีครับ นัดอย่างนี้ นวดน่องกันถ้วนทั่ว
ไม่รู้สิครับ ผมว่าน่าจะทำได้ดีกว่านี้นะ ถ้าตั้งใจ
ยังไงก็รักฟุตบอลครับ
จริงๆ ชอบกีฬาอื่นตามมามากมาย มีกีฬาเดียวที่ดูไม่เป็นคือ อเมริกันฟุตบอล
แต่ฟุตบอลเป็นหนึ่งเดียวเสมอมาครับ
ชาวดาวอังคารก็อย่างนี้แหละครับ ชอบกีฬา เพราะเป็นตัวแทนของการทำสงคราม แบบที่ชาวดาวอังคารมีพื้นฐานมา
สาวๆ ชาวดาวศุกร์ คงพอเข้าใจนะครับ
แต่อบายมุขอย่าไปยุ่งนะครับ
อบายมุข แปลว่า หนทางแห่งความฉิบหาย อย่าไปเลยนะครับทางนี้
ที่ดีที่สุดคือหมั่นออกกำลังกายเพื่อสุขภาพของเรา
มีความสุขทุกคนครับ
ระดับความชอบ : ๙/๑๐
หนังและการ์ตูนของวอลท์ ดิสนีย์มีจุดเด่นคือไม่มีพิษมีภัยต่อเด็ก ซึ่งจะต่างกับการ์ตูนค่ายอื่นที่จะต้องทดลองดูก่อน เพราะบางครั้งเป็นการ์ตูนที่ผู้ใหญ่ควรชมเสียมากกว่า
เรื่องนี้ที่หามาดูเพราะลูกสาวคนเล็กวัยสี่ขวบอยากจะดู
เนื่องจากมีหนังสือเรื่องนี้ที่บ้าน ลูกเลยอยากดูสำหรับแผ่นนี้
หาไม่ง่ายนะครับแผ่นนี้ จนถึงขั้นต้องสั่ง ถึงจะได้เอามาดูกัน
เป็นหนังปี ค.ศ.๑๙๘๙ ซึ่งคว้า ๒ รางวัลออสการ์ในเรื่องดนตรีประกอบ และเพลงยอดเยี่ยม ด้วยเพลง Under the sea
ดูกันสามคนกับลูกสาวสองคนเรื่องนี้ สนุกดี ไม่ซับซ้อน เข้าใจง่าย
แอบเห็นลูกสาวคนเล็กเขินตอนเขาสวีทกัน ก็งงว่า ฉากแบบนี้จะดีกับเด็กไหมหนอ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรไป แอบดูเฉยๆ
รวมๆ ภาพสวย เพลงเพราะ สนุกสนานดี
บนปกเขียนว่า นี่เป็นการ์ตูนที่ดีที่สุดของค่ายนี้ ท่าจะจริง หลายปีมาแล้วก็ยังน่าดูครับ
บางครั้งของดี ต้องวัดกันที่กาลเวลา คุณว่ามั้ย
ผู้กำกับ : Ronny Yu
นำแสดง : Jet Li
ระดับความชอบ : ๘.๕/๑๐
บนปกบอกว่าคนสร้างเป็นชุดเดียวกับที่ทำเรื่อง Crouching Tiger, Hidden Dragon และ Hero ซึ่งเป็นหนังจีนในดวงใจเลยสองเรื่องนี้
บนปกบอกอีกว่าผู้กำกับคิวบู๊ ทำเรื่อง The Matrix ด้วย อืม น่าสนใจ
แถมบอกว่าเป็นหนังกังฟูเรื่องสุดท้ายของ Jet Li เอ แล้วเขาจะไปแสดงแนวไหนหว่า
หลายคนบอกว่าหนังดี เรื่องนี้ เลยคว้ามาเก็บไว้นมนาน
และแล้วก็ได้ฤกษ์ดูเสียที
ตอนแรกออกจะรุนแรง ก็กะดูเอามันตามแบบหนังจีนกำลังภายในทั่วไป
แต่กลางเรื่องมีจุดเปลี่ยนครับ
ทำร้ายเขามากๆ สุดท้ายภัยก็ถึงตัว
กับตัวเอก (Huo Yuan Jia) ภัยนั้นใหญ่หลวงนัก
สติแตกไปเลยครับ สำหรับพระเอก ต้องอาศัยธรรมชาติเยียวยา
หลายฉากในชนบทที่พระเอกไปรับการเยียวยา น่าประทับใจครับ
เช่น ฉากสูดลมขณะดำนา ชอบฉากนี้จัง สื่อดีครับ
ดีใจที่เห็น สมรักษ์ คำสิงห์ ในเรื่องนี้ด้วย ไม่รู้มาก่อนนะเนี่ย
สุดท้ายกลับมาต่อสู้ในเมืองอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้มาด้วยวิจารณญาน รู้แล้วว่าต่อสู้เพื่ออะไร
เรียนกังฟูไปทำไม
สุดท้ายเป็นกำเนิดของวิชา บูซู ที่โด่งดังจนปัจจุบัน
มีเรื่องกัลยาณมิตร ที่แสดงให้เห็นในเรื่องนี้
กัลยาณมิตรนี่เป็นแสงทองของชีวิตจริงๆ นะครับ
หากันให้เจอนะครับ มิตรแบบนี้
ดูสนุก ลำดับเหตุการณ์ติดตามได้ไม่ยาก
ฉากต่อสู้ มันดีครับ สมจริงดี
สรุปว่าดีกว่าที่คาดไว้ ให้ข้อคิด สนุกอีกต่างหากครับ
ผู้กำกับ : Alejandro Gonzalez Inarritu
นำแสดง : Sean Penn, Benicio Del Toro, Naomi Watts
ระดับความชอบ : ๙.๕/๑๐
ตอนผมได้ดูและเขียนถึงหนังเรื่อง Babel : หลายชีวิตฉบับฝรั่ง ซึ่งเป็นหนังฝีมือผู้กำกับคนนี้เช่นกัน มีคนมาแอบยอหนังเรื่อง 21 Grams ให้ได้ยินอยู่นะ แต่กลับไปอ่าน Blog เก่าแล้วไม่เจอแฮะ Comment นั้น
หนังเรื่องนี้ซื้อมานาน ตั้งแต่เริ่มออกมาเลยครับ เป็นหนังปี ๒๐๐๓ รับรางวัลปี ๒๐๐๔ บนปกเห็นรางวัล ดาราประกอบชายออสการ์, ตัดต่อยอดเยี่ยมของ BAFTA, ดารานำหญิงยอดเยี่ยมของ BFCA Award
หลายเสียงชื่นชมครับหนังเรื่องนี้
แน่นอนตามประสาเรา ซื้อเก็บไว้ก่อน ถ้าเป็นตอนนี้จะไม่ซื้อครับ เช่าเอาดีกว่า เพราะดูครั้งเดียว เขียนเก็บไว้ โอกาสจะดูซ้ำมีน้อยมาก พอดูเสร็จก็จะใส่ไว้ในกล่อง ใครมายืม ยกให้ทั้งกล่องเลย อิอิ
ใครสนใจเรื่องไหน บอกได้นะครับ เผื่อจะส่งให้ยืม ลองไล่ดูรายชื่อที่เขียนถึงไว้แล้วใน Blog นะครับ
และแล้วได้ฤกษ์ วันแรงงานแห่งชาติ ไม่ได้ไปไหน ประจวบกับเพิ่งอ่านหนังสือเล่ม นายเท้าซ้าย เด็กชายเท้าขวา ที่พูดถึงเรื่องนี้ไว้ ก็เลยแซงคิวเรื่อง Man of the year ที่จ่ออยู่แบบเฉียดฉิว
นี่ยังมี Star wars หกภาค และ Lord of the rings ที่รอคิวดูอยู่ สงสัย ดาบมังกรหยก คงอีกนานกว่าจะจบ
ตั้งใจครับเรื่องนี้ตอนดู ก็แว่วๆ ว่า ตัดกันฉึบฉับยิ่งกว่า Babel เสียอีก
ดูจบ ต้องบอกว่ายอดเยี่ยมครับ
แทนที่จะเล่าตรงๆ เรียงลำดับเวลา ไม่เอา
เอาแบบสลับไปมา ให้ติดตามกันซะงั้น แต่ตามทันครับ ตื่นเต้นดี ผมในฐานะคนดูหนัง ต้องบอกว่ายอดเยี่ยม ไม่รู้ตอนวางเรื่อง เรียงจนจบก่อน แล้วค่อยมาตัดต่อสลับไปมาหรือเปล่า ไม่งั้นงงตาย
แต่ผลจากการสลับไปมาของฉาก และกาลเวลา ทำให้หนังน่าสนใจขึ้นอีกเยอะเลยครับ
ทุกฉากปิดท้ายกันที่ฉากสุดท้ายครับ แม้ไม่ Happy ending แต่ก็จบได้สวยงาม
ผมว่าฝรั่งหาทางออกในชีวิตไม่เก่งครับ
ผมยังมั่นใจว่า ศาสนาพุทธทำให้เราลืมได้ง่ายกว่า และมีเหตุผลมากกว่า
มีประโยชน์อะไรครับ ที่จะย้อนไปคิดสิ่งที่ทำผิดไปแล้ว ในเมื่อการเกิดดับมีตลอดเวลา ไอ้คนที่ขับรถชนคนนั้น มันตายไปแล้ว มีเฉพาะคุณพ่อลูกสอง พร้อมภรรยาสุดที่รัก ที่ต้องดูแล ทำหน้าที่ให้ดี ไม่ดีกว่าหรือ
หรือหากจะสะท้อนตัว จะทำให้ดี ต้องมีสติตั้งแต่ขับรถ เดาว่าคนที่ขับรถชน น่าจะเมา ไม่มากก็น้อย ดังนั้น เมาไม่ขับนี่ดีที่สุดครับ เมาได้ แต่อย่าขับเลยครับ เดือดร้อนคนอื่นมากครับ
ในฐานะคนเป็นพ่อเหมือนไมเคิล คงต้องระวังให้มากที่สุด พลาดไม่ได้แม้วินาทีเดียว ชีวิตนี่ละเอียดอ่อนมากครับ
หากสูญเสียแบบคริสตินา ต้องทำใจครับ ตรงนี้แหละศาสนาพุทธเจ๋งกว่า หาสิ่งยึดเหนี่ยวดีๆ ไม่คิดแค้น คิดว่าเป็นวิบาก หรือบททดสอบที่เราต้องก้าวข้ามไปครับ
สำหรับพอล ถ้าเป็นผม ผมว่าไม่ควรหาว่าเป็นหัวใจของใคร แล้วคู่ชีวิตที่ดูแลมาจนได้หัวใจใหม่ ควรจะดูแลเขามากกว่า สิ่งที่เขาต้องการก็ไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรง ส่วนเรื่องอดีต ต้องลืมครับ เธอคนนั้นที่เคยทำแท้ง ตายไปนานแล้ว
ไม่รู้สิครับ เราก็พูดได้ เพราะไม่อยู่ในสถานการณ์แบบนั้น ทางที่ดีต้องป้องกัน ใช้สติในการดำเนินชีวิต ทุกจังหวะชีวิตนะครับ
แต่หากผิดพลาดแล้ว ต้องลืม ทบทวนให้เป็นแค่คำสอนเรา เดินหน้าต่อ อย่าให้ผิดซ้ำสองครับ
ทางสายเอก ทางพุทธช่วยได้ครับ
ใครเจ็บหนักๆ เอามาเป็นอุปกรณ์ เห็นธรรมะ มุ่งสู่จุดหมาย นิพพานไว แต่บางครั้งต้องอาศัยโค้ชดีๆ ตามวัดต่างๆ มีมากมายครับ โค้ชดีๆ
การแสดง เนื้อเรื่อง ดนตรีประกอบ สมบูรณ์แบบครับ
ทำไมนึกว่าหนังเรื่องนี้เหมาะแก่การสอนคนทำหนังยังไงก็ไม่รู้ นี่คิดเองคนเดียวนะครับ
ต้องตั้งใจดูนะครับ ห้ามวอกแวก แล้วจะพบหนังดีที่เดินเรื่องได้สุดยอด กลับไปกลับมาตลอดเรื่อง
สมเด็จพระสังฆราชเคยเทศน์ไว้ว่า ชีวิตนี้น้อยนัก แต่สำคัญนัก เพราะเป็นหัวเลี้ยวหัวต่อระหว่างสองภพ กว่าจะเกิดเป็นคนนี่ยากมากนะครับ หมั่นทำความดีสะสมไว้ เพราะไม่แน่ว่าชาติหน้าจะได้เป็นคนอีกไหม ดังนั้นชีวิตในปัจจุบันนี้จึงสำคัญนัก
แม้ว่าเวลาตายน้ำหนักจะหายไป ๒๑ กรัม เท่ากันทุกคนก็ตาม แต่เสบียงที่ติดไปกับ ๒๑ กรัมที่หายไป น้ำหนักต่างกันครับ
เริ่มทำความดีตั้งวันนี้เลยนะครับ มีความสุขทุกคนครับ
ปล. เมื่อวันแรงงานแห่งชาติ ได้ไปร่วมพิธีเททองหล่อพระสังกัจจาย ที่วัดไผ่ล้อม อ.เสาไห้ จ.สระบุรี รับเอาส่วนบุญทุกคนนะครับ
ระดับความชอบ : ๙.๗๕/๑๐
เรื่องนี้ตอนภาคแรกประทับใจ แม้จะ ดูด้วย Pocket PC ซึ่งจอเล็ก แต่เนื้อเรื่องเจ๋งมาก
ภาคนี้ยังไม่แน่ใจว่าจะได้ดูไหม
แต่มีวันที่ไปหาหมอ เสร็จเร็ว เล็งเลยเรื่องนี้
ดูที่โรงภาพยนตร์ลิโด้ครับ
จอใหญ่สะใจดีจัง
เสียงภาษาญี่ปุ่น ซับไทย
หนังยาว เรื่อยๆ ค่อยๆ ปูพื้น ตัวละครมากก็อย่างนี้แหละ
เนื่องจากหนังยาวและเรื่อยๆ พาลจะหลับเอาในช่วงแรก
ฉากหลังเป็นชุมชนในโตเกียว ในถนนสาย ๓ เป็นช่วงหลังสงครามโลก ค.ศ.๑๙๕๐
หนังแสดงให้เห็นว่า ทุกคนมีปมกับสงครามทั้งนั้น
ฉากบริหารต่อมน้ำตาคือ ฉากท่านประธานซูซูกิถามว่า บอกว่าหนังสือไม่ดี เคยอ่านหรือยัง ผมอ่านแล้ว แล้วทุกคนก็โชว์หนังสือที่ตัวเองซื้อมาหมดทุกคนเลย เจ๋งง่ะ ในฐานะนักอยากเขียนอย่างเรา ชอบมาก ฉากนี้ แอบมีน้ำตา ปลื้มแทนนักเขียน
ฉากที่ตามมาเป็นแบบปลอบประโลม ไม่เรียกน้ำตาแล้ว แต่ประทับใจจนตลอดเรื่อง
สุดยอดครับ
หลายตัวละครเกี่ยวร้อยกันได้อย่างลงตัว หนังไม่ลืมรายละเอียดต่างๆ เช่น ฉากมอบดินสอสี ชอบฉากนี้ เพราะปูเรื่องไว้ตอนต้นแล้ว
ภาคแรกที่ดู คุณชายลังเล นำไปเปรียบกับนิยายซีไรต์ ช่างสำราญ ผมลองดูแล้ว บรรยากาศคล้ายกัน เพียงแต่เปลี่ยนประเทศครับ
ความสัมพันธ์ที่ดี เป็นสิ่งงดงามจริงๆ
สรุปว่าต้องดูครับหนังเรื่องนี้ ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง
ดูแล้วมีความสุขครับ
ผู้แต่ง : Robert Fisher
ผู้แปล : นรนาถ เนรมิตนักรบ
สำนักพิมพ์ : Good Morning Publishing
พิมครั้งที่ ๑ : มีนาคม ๒๕๔๖
จำนวนหน้า : ๑๔๔ หน้า
ราคา : ๑๒๕ บาท
ระดับความชอบ : ๙/๑๐
หนังสือเล่มนี้เห็นเมื่อครั้งไปอบรมหลักสูตรสุนทรียสนทนา (Dialogue) ที่นครนายก โดยอาจารย์หรือในหลักสูตรนี้เรียกกระบวนกรท่านหนึ่งเอาให้ดู
ที่น่าสนใจคือหนังสือเล่มนี้มีคำนิยมเยอะมาก จากหลากหลายอาชีพ ไม่ว่าจะเป็น นักการเมือง, นักแสดง, นักเขียน หรือนักธุรกิจ คำนิยมร่วม ๓๐ หน้าเลยทีเดียว มีขวัญใจเรา คือ จำลอง ฝั่งชลจิตร และ นนทรีย์ นิมิบุตร
เรื่องในเล่มเป็นนิยายเชิงเปรียบเทียบ
ชื่อภาษาอังกฤษจะสื่อเนื้อเรื่องมากกว่านะ
ต้องยอมรับว่าทุกคนมีเกราะ และหากสวมใส่นานก็จะขึ้นสนิม การถอดเกราะออก ก็ยิ่งยากขึ้นไปอีก
ตัวเอกในเรื่องไม่ถอดเกราะมาร่วมสิบปี โดยบอกว่าต้องเตรียมพร้อมรบ และเมื่อถึงเวลาจะถอด เพราะเมียกับลูกขู่จะแยกทางหากไม่ถอดเกราะออก แน่นอนถึงเวลาจะถอด ถอดไม่ออก
ขั้นตอนถอดเกราะจึงเริ่มขั้น ปรัชญาต่างๆ เริ่มที่นี่ครับ จริงๆ เริ่มตั้งแต่สัญลักษณ์เกราะแล้วครับ
การเห็นตัวเอง และเห็นคนอื่นอยู่ในสายตา เป็นบทเรียนแรก ลองย้อนดูสิครับ เราสนใจสิ่งรอบข้าง คนรอบข้างมากน้อยขนาดไหน หากเราเริ่มสนใจ เราก็ก้าวเข้าสู่เส้นทางสัจจธรรม เพื่อการถอดเกราะแล้วครับ
ในเรื่องมีปราสาท ๓ หลัง ที่อยู่บนเส้นทางสัจจธรรม คือ
๑. ปราสาทแห่งความเงียบสงบ
๒. ปราสาทแห่งความรู้
๓. ปราสาทแห่งความมุ่งมั่นและความกล้าหาญ
ทั้งสามปราสาทต้องให้เราสำนึกตัวเอง มองย้อนดูตัวเองบ่อยๆ ถึงจะถอดเกราะออกได้ทีละชิ้นๆ
หนังสือเล่มนี้ ไม่ได้เอาไว้อ่านรอบเดียวครับ เพราะจะยังไม่รู้เรื่อง
แต่สำหรับชาวพุทธผมว่าคล้ายกับคำสอนพระพุ?ธองค์ ที่ให้เราหมั่นทบทวนตัวเอง อยู่กับตัวเอง และปัจจุบัน ให้มากที่สุด
การกระทำต่างๆ จะได้คิดอย่างถ้วนถี่ คิดถึงคนอื่น ตนเอง ก่อนที่จะทำอะไรลงไป แค่นี้ก็ถอดเกราะได้แล้วครับ
แต่หลายคนสิ สวมเกราะ บางครั้งเรียกหัวโขน มานาน จนขึ้นสนิม ถอดยาก
ที่แย่กว่านั้น บางคนยังไม่คิดจะถอดเลยครับ
หมั่นสำรวจตัวเองว่า เราเริ่มมีเกราะหรือยัง แม้เพิ่งเริ่มใส่ ก็หมั่นถอดนะครับ เดี๋ยวมันจะเป็นสนิม ถอดยากมากครับ
น่าอ่านครับเล่มนี้ ได้อะไรดีๆ เยอะทีเดียว
หายากหน่อยนะครับ เล่มที่อ่านนี่ มีคนสำเนาส่งมาให้ครับ ลองหาดู หาไม่ได้บอกมาครับ อยากให้อ่าน เพื่อถอดเกราะกันทุกคนครับ
ผู้เขียน : ก้อง คาร์ ไว = ทรงกลด บางยี่ขัน = KongKarWai@yahoo.com
สำนักพิมพ์ : a book
จำนวนหน้า : ๒๐๖ หน้้า
ราคา : ๑๖๐ บาท
ระดับความชอบ : ๘.๕/๑๐
เจ้าของหนังสือ : คุณ MagicApple
ไม่เคยอ่านผลงานของ ทรงกลด บางยี่ขัน เลยครับ
เคยได้ยินแต่ชื่อ ว่าเขาอยู่กับ a day วารสารช่างคิดเล่มนั้น
มาอ่านเล่มนี้เลยรู้ว่าเป็นนักจัดทัวร์ธรรมชาติ ในนามกลุ่ม "หิน ถาม ทาง" น่าสนใจดีนะ เห็นในคำนิยมบอกว่ามีกิจกรรมดำนาด้วย น่าสนๆ
วันก่อนเห็นหน้าคุณทรงกลดในหนังสือพิมพ์มติชน เห็นว่ากำลังรณรงค์เรื่องโลกร้อนอยู่
เห็นด้วยกับคำนิยมของ คุณวงศ์ทนง ชัยณรงค์สิงห์ ที่บอกว่าชื่อความเรียงในเล่มนี้เก๋ได้ใจจริงๆ เช่น โทรศัพท์ร้อยปี ไปรษณีย์ร้อยขาติ, ไม่มีสัญญาณตอบรัก, ฉนวนกันความรัก, น้ำหนักของความเศร้า เป็นต้น
ในเล่มนี้มี ๔๐ ความเรียง จากคอลัมน์ เสาร์สวัสดี ช่วงปี ๒๕๔๕-๒๕๔๖
โดยส่วนตัวชอบบท ตาขวาอิจฉาตาซ้าย น่ารักดี
บทแรกๆ ยังไม่โดนครับ
มาเริ่มได้ที่ตรงเรื่องไปรษณีย์นี่แหละครับ เพราะเราก็ชอบส่งโปสการ์ดแทนใจเหมือนกัน
ชอบตรงที่ใส่ที่อยู่คนรักว่า ในใจผม สุดยอดครับ น่ารักมาก
หลังจากนั้นเรื่องราวอืื่นๆ ก็ทะยอยมา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องรถไฟ, การท่องเที่ยว, ชีวิตวัยเด็ก, บทคิดคำนึง ล้วนน่าสนใจ
ลีลาการเขียนน่าติดตาม และทำการบ้านมาดี ทำให้ได้ความรู้เพิ่มขึ้น เช่น สายรถไฟเส้นที่สั้นที่สุดของประเทศไทย ที่ไปมหาชัย
มีพูดถึงเล่ม เจ้าชายน้อย บ่อยครั้ง ชักอยากจะหามาอ่านใหม่แล้วสิ ก็ครั้งที่แล้วอ่านไม่รู้เรื่องนี่นา
มีพูดถึงหนังหลายเรื่อง เช่น Over the Rainbow และที่หาอยู่ Chrismas in August ยังหาไม่ได้เสียที คุณ 'ปราย พันแสง ก็พูดถึงเรื่องนี้ หาที่ไหนหว่า ใครช่วยบอกที
มีเรื่องหนึ่งพูดถึงในบทสุดท้าย 21 grams เรื่องนี้มีในมือ หาจังหวะดูดีกว่า
สรุปว่า ก้อง คาร์ ไว เป็นนักคิดที่น่าติดตามอีกคนครับ ผมว่าทีม a book นี่ก็น่าสนใจดีนะ อ่านมาหลายเล่มแล้วเหมือนกัน
อีกทีมที่ชอบคือ ทีมทีวีบูรพา ครับ ตรงจริตดี
หาอ่านกันได้นะครับ โดยเฉพาะชาว LIF ยืมที่คุณ MagicApple ได้เลยครับ
ขอบคุณหนังสือดีๆ ในโครงการ LIF นะครับ
ผมรักโครงการนี้จังเลย
เล่มนี้ได้รับการแนะนำจากน้องคนหนึ่งซึ่งอ่านวรรณกรรมเยาวชนเป็นหลัก ส่วนทางผมก็แนะนำหนังสือวรรณกรรมเยาวชนเล่มโปรดของผมไปนั่นคือ เกาะโลมาสีน้ำเงิน สุดท้ายการแลกเปลี่ยนหนังสือก็เกิดขึ้นผมได้รับมาสองเล่มคือ เล่มนี้ และ เทวดาที่โหล่ ส่วนผมเอาเกาะโลมาสีน้ำเงิน และ คิระ คิระ ไปแลก โดยแถม ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ ของหนุ่มเมืองจันท์ ไปอีกเล่มเผื่อจะชอบเล่มนี้มีรางวัลซังเคเป็นเครื่องรับประกัน โดยรางวัลนี้น่าจะเป็นรางวัลเรื่องยอดนิยมของวัยรุ่นญี่ปุ่น จัดอยู่ในกลุ่ม Warm Heart ของ สำนักพิมพ์ JBook ได้มาก็เริ่มอ่านเลยคืนนั้น อ่านไปได้หนึ่งในสามเล่มในคืนแรก อีกสองวันก็อ่านจบ เป็นเรื่องน่าสนใจทีเดียว แต่ไม่ค่อยชอบในช่วงแรกตรงเป็นเรื่องของการฆ่าตัวตาย โดยตัวเอกคือ เด็กชายโคบายาชิ มาโคโตะ อายุ ๑๔ ปี อยู่มอ ๓ ที่มีปัญหาชีวิตจนต้องกินยานอนหลับฆ่าตัวตาย เนื่องจากพ่อเห็นแก่ตัว แม่ตกงาน พี่ชายเย็นชา หนำซ้ำสาวที่ตนชอบก็มีพฤติกรรมน่าละอาย และ เพื่อนก็ไม่มีใครคบ โดยคืนสุดท้ายก่อนทานยา ทุกคนต่างแสดงสิ่งทำให้มาโคโตะต้องตัดสินใจฆ่าตัวตายในคืนสุดท้าย ไม่ว่าจะเป็นพ่อ, แม่ และ สาวคนที่ตนชอบแต่สวรรค์ก็เล่นตลก ล้างสมองมาโคโตะ แล้วปล่อยกลับมาเกิดอีกครั้งในร่างเดิมโดยไม่บอกเจ้าตัวที่เป็นวิญญานว่าตัวเองเป็นใคร เพียงแต่บอกว่าให้เกิดในร่างมาโคโตะ เป็นโฮมสเตย์แล้วหาทางระลึกชาติและแก้บาปที่ตัวเองสร้างเอาไว้ จากนั้นก็จะกลับมาเตรียมพร้อมเกิดใหม่ สิ่งที่วิญญานเรียนรู้คือคนรอบข้างของมาโคโตะที่เดิมคิดว่าไม่ดี ล้วนมีเหตุผลและด้านดีในการกระทำ เนื่องจากการฟื้นของมาโคโตะทำให้ทุกคนรอบข้างเหล่านั้นรีบแสดงตัวตนออกมา และวิญญานที่คิดว่าตนเป็นคนนอกจึงสัมผัสได้อย่างง่ายดาย แถมยังคิดว่ามาโคโตะควรจะรู้เรื่องพวกนี้อีกด้วย สรุปแล้วทุกคนไม่ได้ไม่ดีเสียทั้งหมด หากเราพิจารณาและเข้าใจถ่องแท้จะเห็นด้านดีของแต่ละคน เรื่องนี้ภาษาอังกฤษชื่อ Colorful เนื่องจากอยากให้มองคนในหลายมุมจะได้สีมากขึ้น มากกว่าสีดำและสีขาวจนสุดท้ายมาโคโตะก็สามารถระลึกชาติได้ และก็รู้ว่าตัวเองคือวิญญานของมาโคโตะ และบาปคือเป็นฆาตกรฆ่าตัวเอง เรื่องไม่จบแค่นั้น มาโคโตะเริ่มกลัวที่จะเป็นตัวเอง เพราะเขามองอย่างคนนอกมาโดยตลอด ปูระปูระซึ่งเป็นเทวดานำทางก็ให้คำเด็ด คือ "คิดเสียว่าไปโฮมสเตย์อีกครั้งแล้วกันครับ" "ถ้าคุณไปอยู่ในโลกข้างล่างแล้วรู้สึกทุกข์ใจ ลองนึกถึงช่วงระยะเวลาสี่เดือนของการแก้ตัว นึกถึงความรู้สึกว่าคุณทำอะไรได้โดยอิสระ ไม่ต้องผูกมัดตัวเองด้วยมือตัวเอง รวมทั้งนึกถึงผู้คนที่ได้ช่วยเหลือคุณไว้ด้วย" ผมถือว่าคำนี้เป็นคำสำคัญเพราะตอนเป็นโฮมสเตย์ วิญญานทำอะไรก็ได้ ไม่ยึดติด เพราะคิดว่าเป็นเรื่องของคนอื่น เงินของมาโคโตะวิญญานก็นำไปซื้อรองเท้าอย่างไม่เสียดาย แต่กลับเสียดายเมื่อรู้ว่าตัวเองคือมาโคโตะ ดังนั้นหากเราสามารถมองตัวเองอย่างคนอื่นได้ การยึดมั่นถือมั่นจะไม่มี เหมือนการแยกจิตออกมามองร่างตัวเอง เราจะรู้ว่าร่างกาย และ สิ่งที่เรามีอยู่ในปัจจุบันเป็นเพียงสิ่งที่เรายืมมาใช้เท่านั้นสิ่งหนึ่งที่เห็นในสังคมญี่ปุ่นที่ไม่ดี เช่นความฟุ้งเฟ้อของเด็กผู้หญิงมอสองจนต้องทำอะไรที่ไม่น่าทำ แต่ก็เป็นความจริงในสังคมปัจจุบัน เริ่องเขียนดีมากและให้แง่คิดที่ดี คนที่เหมาะจะอ่านเรื่องนี้ที่สุดคือคนซึมเศร้า และ กำลังคิดจะฆ่าตัวตายครับ เผื่อจะล้มเลิกความคิด หากเขาหัดเป็นคนอื่นที่มองตัวเองและไปโฮมสเตย์ในบ้านตัวเองดูบ้าง
๓. โต๊ะ โตะ จัง เด็กหญิงข้างหน้าต่าง
มุกเด็ดๆ จากหนังสือโต๊ะโตะจัง เด็กหญิงข้างหน้าต่าง
เมื่อวานได้หนังสือ นางสาวโต๊ะโตะ มา เลยนึกถึงโต๊ะโตะจังขึ้นมา มีมุกมากมายที่เอาไปใช้เลี้ยงลูกได้ เช่น
1. การฟังลูกพูดเป็นเวลานานๆ เหมือนคุณครูใหญ่ฟังโต๊ะโตะจัง 4 ชั่วโมงในวันแรกที่พบกัน เป็นสิ่งที่พ่อแม่ควรฝึก
2. การให้เด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงชั้น ป.1 แก้ผ้าอาบน้ำในสระเพื่อให้เห็นสรีระและความแตกต่างกันระหว่างเพศ
3. การกางเต้นท์ในหอประชุม (เราเอามากางในบ้านก็ได้)
4. การเอาตู้รถไฟเก่ามาทำห้องเรียน (เราสร้างบรรยากาศได้)
5. การร้องเพลงเคี้ยวให้ละเอียดก่อนกินข้าว ได้ทั้งความสนุก และสอนเรื่องการเคี้ยว
6. การกินอาหารให้ครบด้วยคำว่า อาหารจากทะเล (ปลา และของแห้งต่างๆ เช่น กุ้ง, หอย และปลาตัวเล็กๆ ต้มกับซีอิ้วและน้ำตาล เคี่ยวจนงวด เก็บไว้รับประทานได้นาน) กับ อาหารจากภูเขา (ผัก, เนื้อสัตว์)
7. เริ่มเรียนวิชาอะไรก็ได้ในแต่ละวัน โดยครูเขียนรายการวิชาในกระดาน แล้วเด็กลำดับการเรียนเอาเอง แต่ให้ครบ ใครติดอะไรไปถามครู (Child Center ใช่ไหมเนี่ย)
8. มีการเรียนวิชา "ประกอบจังหวะ" ของ ดัลโครซ (ซึ่งคงต้องหาข้อมูลต่อ)ส่วนอื่นๆ ที่ประทับใจเช่นการช่วยเพื่อนที่พิการปีนต้นไม้น่าอ่านมากสำหรับ โต๊ะโตะจังฯใครมีจุดประทับใจอื่น เล่าให้ฟังกันบ้างครับ
จบครับสำหรับหนังสือเล่มโปรด มีเล่มไหนโปรดปราน บอกกันบ้างนะครับ
