กำกับ : Takehiko Shinjo
เขียนบท : Kotomi Aoki (manga), Kenji Bando (screenplay)
นำแสดง : Mao Inoue, Masaki Okada and Natsuki Harada
ความยาว : 122 นาที
ระดับความชอบ : 8.5/10
ได้แผ่นนี้จากเวบแลกของสุดเลิฟ http://www.coolswop.com
ไม่มี Background ของเรื่องนี้เลย เห็นมีรางวัลอยู่บนปกแต่ไม่รู้จักรางวัลเหล่านั้น
แปลงลง iPhone เพื่อเอาไว้ดูตอนเดินทาง
ทำมาจากหนังสือการ์ตูนขายดีที่ชนะ NANA เสียอีก
เห็นว่าแปลมาเป็นไทยแล้วด้วยในช่วงหนึ่ง
เป็นเรื่องราวความรักของ ทาคุมะคุง และมายุจัง
ทั้งสองเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก ฝ่ายชายเป็นผู้ป่วยโรคหัวใจ ห้ามออกกำลังกาย และหากไม่ได้รับการเปลี่ยนหัวใจจะมีชีวิตไม่เกิน 20 ปี
ฝ่ายหญิงเป็นลูกคุณหมอที่ดูแลไข้ฝ่ายชาย
ทั้งคู่จึงเจอกันในโรงพยาบาล เจอได้อย่างไร เฉลยตอนท้ายเรื่อง ผมว่าลงตัวดีจังมาไว้ตรงนี้
พอมายุจังรู้เรื่องโรคของทาคุมะคุง ก็ไปหาใบ Clover สี่แฉก ซึ่งเชื่อว่ามีเทพเจ้าและจะขออะไรก็ได้
ฉากขอพรฉากนี้อยู่ต้นเรื่อง เล่นเอาอึ้ง ตารื้นไปเลย แรงจริงหนังเรื่องนี้
แล้วเด็กทั้งคู่ก็เป็นคู่ติดกันเป็นปาท่องโก๋ตลอด แต่ทุกครั้งที่ใกล้ชิดกันมายุจังจะร้องไห้เมื่อคิดถึงวันที่ต้องจากกัน
ทาคุมะไม่อยากให้เธอร้องไห้อีก เลยตั้งใจจะห่างออกไปจากเธอเมื่อขึ้นมอปลาย ด้วยการแยกไปเรียนอีกโรงเรียน
แต่มายุจังก็เรียนพิเศษหนักมากจนสอบเข้าโรงเรียนเดียวกันเป็นที่หนึ่ง
แถวๆ นี้ออกจะการ์ตูนนิดหน่อย แต่ผมไม่รู้สึกอะไร เพราะถือว่าไม่ใช่แก่นของเรื่อง
แก่นของเรื่องคือรักของคนทั้งสองที่งดงามเหลือเกิน
ฉากทาคุมะท้าวิ่งก็ชอบ
ฉากมายุโขกหัวขอหัวใจ น้ำตาไหลเลยครับ จะดีแค่ไหนถ้ามีใครสักคนรักเราขนาดนี้
ฉากไปฮันนี่มูนกันก็หวานได้ใจ ดูแล้วมีความสุขมาก
ฉากคุณแม่ทาคุมะขอบคุณมายุที่ทำให้ลูกชายเขารู้จักความรักก็ดี ชอบๆ
ฉากแต่งงานในตอนท้าย คำพูดประกอบการแรกพบของคนทั้งสอง สุดยอดครับ เป็นฉากปิดที่ดีมาก
เพลงปิดท้ายก็ไพเราะเหลือเกิน ลงตัวมาก
แม้ในรายละเอียดจะออกการ์ตูนๆ ไปบ้าง แต่ผมว่าไม่ได้ทำให้ความน่าดูลดลงเลย ทำให้ความรักน่ารักขึ้นอีกต่างหาก
ดาราทั้งคู่น่ารักมาก ทำผมเคลิ้มไปด้วยเลย
ผมว่าหนังญี่ปุ่นมักจะมีความลึกให้สัมผัสเสมอเลยครับ แม้เนื้อเรื่องจะไม่ค่อยมีอะไร แต่กินใจเหลือเกิน
ผมเสียน้ำตามากมายกับหนังเรื่องนี้ครับ
ดีนะที่ดูคนเดียวที่บ้าน
หนังเรื่องนี้บอกผมว่า "การมีใครสักคนที่รักเรา เป็นความโชคดีในชีวิต"
มีความสุขทุกคนครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น