กำกับ : ชยนพ บุญประกอบ
นำแสดง :
จิรายุ ละอองมณี (เก้า) รับบทเป็น เป็ด
พชร จิราธิวัฒน์ (พีช) รับบทเป็น คุ้ง / เค
ณัฐชา นวลแจ่ม (แนท) รับบทเป็น เอิญ
ธวัช พรรัตนประเสริฐ (เอิร์ธ) รับบทเป็น เอ็กซ์
ระดับความชอบ : 9/10
ตอนแรกที่อ่านบทสัมภาษณ์ในนิตยสารสีสัน ไม่ค่อยอยากดูเท่าไหร่เพราะผู้กำกับพูดถึงหนังว่าเป็นเรื่องการตั้งวงดนตรีซึ่งไม่มีความทรงจำในเรื่องนี้เท่าไหร่ เพราะไม่ได้เล่นดนตรี แต่ลืมไปว่าหูฟังเสียบที่หูมาตั้งแต่จำความได้ ผมชอบฟังเพลงครับ
มาอ่านเจอใน a day ที่สัมภาษณ์น้องแนท ก็ทำให้น่าสนใจขึ้นมาหน่อย เพราะเธอคือลูกสาวของกีตาร์คิง แหลม มอริสัน
จนน้องที่ทำงานบอกว่าชอบหนังเรื่องนี้มากกว่า กวน มึน โฮ ที่ผมเพิ่งได้ดูและชอบ เลยเพิ่มความอยากพิสูจน์ขึ้นมาอีก
สุดท้ายชื่อพี่เก้ง จิระ มะลิกุล ผู้กำกับในดวงใจเป็นคนโยงใยอยู่เบื้องหลังหนังเรื่องนี้ ทำให้ตัดสินใจไปชม
แล้วก็ไม่ผิดหวัง
หนังปูพื้นตัวละครอย่างแนบเนียน ทำไมพระเอกจึงชอบฟังเพลง และมุกเหมือนมีศิลปินมาร้องเพลงข้างๆ เมื่อฟังเพลงจึงโดนใจมาก หัวเราะทันทีเมื่อเห็นป๊อด โมเดิร์นด็อก มาขับกล่อมเพลง ”ก่อน” ในห้องนอนของพระเอก
มุกนี้ก็ใช้มาเป็นระยะๆ ก็ชอบตลอดนะ
พัฒนาการของเครื่องฟังเพลงก็แสดงเวลาได้ง่ายดี จากซาวเบ้าท์ มาเป็น Walkman แล้วก็ iPod หลายครั้งใช้เพลงสื่อแทนคำพูด
หนังใช้แนวเดินเรื่องไว ตัดฉึบฉับ แนวนี้ชอบเป็นการส่วนตัวครับ ผู้กำกับที่ชอบทำภาพแบบนี้คือ Guy Ritchie, Danny Boyle และ David Fincher
ชอบมุกซื้อเบียร์ขอหลอดด้วยที่สุดเลย ฮาสุดๆ นี่ถ้ามีมุกชนแก้วแล้วเจ็บนิ้วจะครบสูตรเลยครับ
ส่วนฉากหวานๆ ของเป็ดและเอิญก็กำลังดี ไม่เลี่ยน
ฉากเลือกเพื่อนก็แมนดี
ฉากร่ำลากันตอนจบก็เป็นธรรมชาติดี
ฉากง้อเพื่อนของเป็ดในตอนท้ายก็ได้ใจจนน้ำตาซึม
เพื่อน คำนี้มีความหมายมากเหลือเกิน
เพลงประกอบน่าจะเอามารวมเป็นอัลบั้มและขายได้นะครับ เพลงเพราะมาก
โดยส่วนตัวชอบหนังที่เอาความฝันมาใช้งาน ฉากไปดูเวทีประกวดรอบสุดท้าย ชอบมาก เหมือนเด็กญี่ปุ่นทุกคนอยากไปโคชิเอ็งยังไงอย่างงั้น
หนังดีเกินคาด ได้หัวเราะ อิ่มเอมกับเพลง และหอมกลิ่นความฝัน
ไม่มีฝัน ชีวิตก็ไร้ค่า
มีความสุขทุกคนครับ
