วันเสาร์ที่ ๘ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๒

Cape No.7 หลายชีวิตจากไต้หวัน



กำกับ : เว่ยเต๋อเซิ่ง
นำแสดง : แวน ฟ่าน, ชิเอะ ทานากะ, โคสุเกะ อาตาริ, หม่าจู่หลง
ความยาว :๑๓๗ นาที
ระดับความชอบ : ๙/๑๐

เป็นหนังไต้หวันที่มีสรรพคุณมากมาย กวาดรางวัลม้าทองคำ ๕ ตัว รายได้แซงหน้าหนังฝรั่งที่เข้าในช่วงเดียวกันในไต้หวัน

ในสีสันครบรอบยี่สิบปี คุณสิทธิรักษ์ ตุลาพิทักษ์ ก็เขียนถึงเรื่องนี้เหมือนกัน จั่วหัวว่า รักบ้านเกิด ตอนแรกก็นึกชื่อนี้ไว้เหมือนกันนะ

แต่ก็นึกถึงแนวที่ชอบเป็นการส่วนตัวคือ หลายชีวิต ที่ตัวละครมีหลายตัว แต่ร้อยเรียงเชื่อมโยงกันได้ด้วยจุดร่วมอย่างหนึ่ง จึงมาเจอกัน ได้เรียนรู้กัน จนมาถึงจุดหมาย
หนังแนวนี้ผมว่าทำยากนะ บทต้องดี ตัดเรื่องไปมาต้องเฉียบ ไม่งั้นงง และอาจทำให้เนื้อเรื่องไม่โดนก็ได้
แต่ถ้าทำดี โดนแรงเลยครับ
หนังเรื่องนี้ผ่านครับ คะแนนตอนออกจากโรงฯ ต่ำกว่านี้ แต่ยิ่งคิดทบทวนยิ่งชอบ และชื่นชมผู้กำกับที่คุมเรื่องได้ดีมาก
เสียนิดเดียว ไม่มีน้ำตา หากเรียกน้ำตาได้สงสัยคะแนนจะเต็ม

แต่ฉากอังกอร์วงเปิดนี่ก็อึ้งนะครับ ไม่เคยเจอ ได้ใจมากฉากนี้

ฉากที่นักร้องญี่ปุ่นขึ้นมาร้องเพลงด้วยก็ชอบ งดงามดีครับ

ลึกๆ อยากให้คุณลุงไปรษณีย์มีบทบาทดึงอารมณ์มากกว่านี้

ชอบนักคีย์บอร์ด น่ารัก กวนดี โดนพระเจ้าถีบออกจากโบสถ์ แต่ตอนท้ายก่อนขี้นเวทีก็ไปขอกำลังใจจากพระเจ้าอยู่ดี

ชอบตอนแต่ละคนไปขอกำลังใจจากสิ่งที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของแต่ละคน

ชอบฉากที่ทุกคนไปส่งจดหมายแทนพระเอก เพื่อให้พระเอกแต่งเพลง

ชอบที่คุณลุงไปรษณีย์สอนจิตวิญญานของไปรษณีย์ ดีจังครับ

ไม่ชอบตอนพระเอกกับนางเอกลงเอยกัน รู้สึกว่าง่ายไป เหตุผลไม่เพียงพอ

อยากให้ดึงตอนเปิดจดหมายของโทโมโกะอีกนิด อยากร้องไห้ง่ะ

เพลงประกอบก็ไพเราะ บทเจ๋ง ภาพสวยโดยเฉพาะที่ Cape ครับ

เนื้อเรื่องก็เป็นเรื่องของหลายชีวิตที่เกิดขึ้นที่นี่ Cape No.7 (ผมเข้าใจไปเองนะครับ ในสีสันบอกว่าจดหมายมี ๗ ฉบับ)
เปิดเรื่องด้วยการร่ำลาเมืองใหญ่ของพระเอก กลับสู่ Cape No.7
กลับมาทำงานเป็นบุรุษไปรษณีย์ เนื่องจากคนเดิมขาหัก และอายุมากแล้ว แต่พระเอกก็เบี้ยวไม่ยอมส่งจดหมายให้ถึงมือผู้รับ

เรื่องราวต่างๆ เชื่อมโยงกับจดหมายจากญี่ปุ่น ส่งถึงคุณโทโมโกะ แต่เธอเปลี่ยนที่อยู่ไปแล้ว แต่เมื่อจะตีคืน พระเอกดันมาแอบอ่าน เลยทำให้เจอรักแท้ที่เนิ่นนาน งดงาม คงทน

อีกเรื่องที่นำมาเชื่อมโยงคือ วงดนตรีท้องถิ่น ที่ต้องมาเป็นวงเปิดให้กับนักร้องญี่ปุ่น เพราะท่าน ส.ท.ห่วงคะแนนเสีียงในการเลือกตั้งคราวหน้่า

ต้องยอมรับการเชื่อมโยงสองเรื่องเข้าด้วยกัน กับตัวละครหลายตัว ปกติไม่ค่อยเห็น มักใช้เรื่องเดียวเชื่อมโยง หนังเรื่องนี้จึงดูพิเศษ และคุมโทนเรื่องได้ เจ๋งจริง

โดยรวมเป็นหนังที่ดีมาก คุ้มค่าต่อการชมเป็นอย่างยิ่ง

Link ที่เกี่ยวข้อง : หนังแนวหลายชีวิตเรื่องอื่นๆ

ปล.ขอบคุณเจ๋ง (เพื่อนสมัยมอปลาย) ที่มาดูหนังด้วย กลัวเหมือนกันจะทำให้เพื่อนลำบากเพราะดูไม่รู้เรื่อง เคยเป็นมาแล้วตอนชวนตู่ (เพื่อนสมัยมหาวิทยาลัย) ดู Gomorra มึนหัวกันทั้งคู่เลย แต่ได้ยินเจ๋งบอกว่า "หนังเมื่อวานดีนะ" ค่อยโล่งอก ไว้ดูกันใหม่นะครับ

วันเสาร์ที่ ๑ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๒

ความจำสั้น แต่รักฉันยาว : หนังไทยที่เขาว่าดี



กำกับ : ยงยุทธ ทองกองทุน
นำแสดง : อารักษ์ อมรศุภศิริ, ญารินดา บุญนาค
ความยาว : ๑๑๘ นาที
ระดับความชอบ : ๗.๕/๑๐

หนังเรื่องนี้มีคนพูดถึง ๒ ราย คือน้องที่ทำงาน และ บทวิจารณ์ในนิตยสารสีสัน ทั้งสองเสียงออกมาในทางชื่นชม
ทำให้เกิดความคาดหวังเมื่อจะดู

หนังทำออกมาใช้ได้ แต่มีความรู้สึกไม่ค่อยพีค ไม่ค่อยเนียน ออกจะสับสนระหว่างตัวเอกทั้งสองคู่ ตกลงใครเด่นกว่าใคร หรือหนังจะบอกอะไร

ชอบประเด็นที่นางเอกเป็นคนรักสัตว์ แล้วเป็นแรงบันดาลใจให้พระเอกเลือกเรียนสัตวแพทย์ มักจะรู้สึกดีกับความรักที่กลายเป็นแรงผลักในด้านดีแบบนี้ครับ เคยรู้สึกแบบนี้ในการ์ตูนเรื่อง Whisper of the heart ชอบครับ

ส่วนเนื้อเรื่องในเรื่องนี้ที่พยายามผูกกันหลายเรื่อง ทั้งความจำที่กำลังจะเสื่อม ก็ไม่รู้ว่าความรักจะยาวจริงหรือเปล่า หนังไม่ได้แสดงให้ชัด ดูเหมือนความจำยังอยู่จนจบเรื่องนะ

หลายประสบการณ์ในชีวิตทำให้เราเกิดความประทับใจได้ อย่างในเรื่องนี้ก็เริ่มจากพระเอกเมาแล้วขับจนโดนจับมาบำเพ็ญประโยชน์ จึงมาเจอเรื่องราวความรักของผู้สูงวัย ก็เก็บเกี่ยวประสบการณ์ดีๆ ไป
แต่เมาแล้วขับนี่ ไม่ต้องจำไปใช้นะครับ เป็นสิ่งที่แย่มากเท่าที่โลกนี้เคยมีอยู่
เมาแล้วนอน กลับ Taxi ดีกว่าครับ

ต้นไม้ สวน ก็ร่มรื่นดี อยากมีสวนง่ะ ไม่ค่อยเกี่ยวกับหนังเท่าไหร่ แค่ความอยากเป็นการส่วนตัว

ประเด็นที่เอาต้นไม้มาสอนใจและสร้างแรงฮึดก็ดี แล้วนำพาต่อมาสร้างความประทับใจตอนท้ายเรื่องก็ทำออกมาได้ดี ดูแลไว้เถอะครับคนแก่ เพราะไม่มีพวกเขาก็ไม่มีเรา อีกอย่างเขาอยู่ให้เราดูแลไม่นานแล้ว ไม่ต้องรอให้ทำศพยิ่งใหญ่ ไม่มีประโยชน์ครับ ดูเรื่อง Departures ดูครับ อย่ารอจนมาแต่งศพให้สวยนะครับ ว่าแล้วก็โทร.หาแม่ดีกว่า

สรุปว่าไม่โดนโดยส่วนตัว สงสัยคาดหวังมากไป แต่ยังไงก็รักหนังไทยนะ

ลองดูลิสต์รายชื่อหนังไทยที่ชอบมากๆ ของผมดูนะครับ
๑. ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๑ หนังไทยในดวงใจเลยครับ
๒. รักแห่งสยาม ลงตัวมากๆ หนังเรื่องนี้
๓. Season Change อยากเลี้ยงลูกให้น่ารักเหมือนนางเอก
๔. ฝัน บ้า คาราโอเกะ ยอดเยี่ยมทุกมุมมองครับ
๕. แฟนฉัน น่ารักมากมาย ชอบผู้กำกับทีมนี้ทุกคนเลย
๖. ปิดเทอมใหญ่ หัวใจว้าวุ่น ไม่ได้หัวเราะแบบนี้มานานแล้ว
เคยชอบหนังตลกเก่าๆ เช่น ฉลุย, กลิ้งไว้ก่อน พ่อสอนไว้ ดูเรื่องปิดเทอมใหญ่ฯ เลยนึกได้อารมณ์แบบนี้ ที่ไม่มีมานาน
๗. Me Myself หนังเรื่องแรกของพงษ์พัฒน์ที่ชอบครับ
๘. Goal Club จริงๆ ชอบ เรียว กิตติกร แทบทุกเรื่องเลย แต่เรื่องนี้ชอบมากสุดเลย เพราะชอบฟุตบอลครับ เนื้อเรื่องเลยใกล้ตัว
๙. กาลครั้งหนึ่งเมื่อเช้านี้ หนังครอบครัวที่แรงและดีที่สุดตั้งแต่ดูหนังไทยมา คิดถึง บัณฑิต ฤทธิ์ถกล ในยุคเฟื่องๆ จัง
๑๐. มอหกทับสองห้องครูวารี อีกเรื่องที่รักมาก ยอวอด้วย แอบชอบเพราะชื่อพ้องกับโรงเรียนเรา ญอวอ แต่คนละมุมประเทศเลย แถมมอหกทับสองตรงกันอีกด้วย แต่หนังหนักนะ ใช่จะสนุกอย่างเดียว

ตอนนี้หนังไทยที่อยากดูมากคือ มนต์รักทรานซิสเตอร์ หายากจัง พี่คนขายตั๋วที่ House Rama บอกว่าเขาไม่ได้ทำเป็นซีดีไว้ด้วยเรื่องนี้ จะมีวาสนาได้ดูไหมนะเรื่องนี้

เพื่อนๆ ล่ะครับ หนังไทยเรื่องไหนอยู่ในใจคุณบ้างครับ